خشکی چشم یکی از شایع‌ترین بیماریها در بین بیماری‌های چشم است. به نظر می‌رسد که ¼ کل موارد مراجعه به درمانگاه‌های عمومی چشم پزشکی را بیمارانی تشکیل می‌دهند که به نوعی به این مشکل گرفتار هستند. درمورد تعریف خشکی چشم باید گفت که تعریف مشخص و متقنی وجود ندارد و همه تعاریف کم و بیش با ابهام مواجه هستند که این خود دلیلی بر عدم شناخت کامل این بیماری است. در مجموع به هرگونه ناپایداری لایه اشکی، خشکی چشم گفته می‌شود.
شکایات بیماران در این بیماری عبارتند از:
سوزش، تاری دید نوسان دار، احساس خشک شدن، سنگینی، احساس جسم خارجی، احساس وجود شن و ماسه داخل چشم، خارش، خستگی، حساسیت به نور، قرمزی، احساس وجود زخم در چشم، اشک ریزش، کوبیدن و...
یافته‌های بالینی متعددی نیز وجود دارد که علاوه بر شکایات بیماران، به چشم پزشک برای تشخیص درست بیماری کمک می‌کند ولی نکته جالب توجه این است که در بسیاری از موارد شکایات بیماران تناسبی با یافته‌های بالینی ندارد و این مساله تشخیص و درمان را بسیار مشکل می‌سازد.
عواملی وجود دارد که در صورت وجودشان، احتمال بروز بیماری در افراد بیشتر می‌شود که از آنها به عنوان
عوامل خطر یاد می‌شود از جمله:
همچنین هپاتیت سی، دیابت، اچ آی وی، بیماری های بافت همبند، پیوند قرنیه، مصرف الکل و کشیدن سیگار را نیز می‌توان جزء این عوامل محسوب کرد .
آزمایش‌های زیادی برای تشخیص خشکی چشم وجود دارد که هیچ‌یک به طور قطع نمی‌توانند وجود این بیماری را اثبات کنند ولی به هر حال کمک کننده هستند.
روش‌های غیر طبی
روش‌های غیر طبی درمان خشکی چشم که بیماران می‌توانند بدون مراجعه به چشم پزشک، از آنها استفاده کرده و مشکل خود را کاهش دهند، عبارتند از:
الف ) استفاده از مرطوب کننده‌های هوا
ب ) یاد آوری پلک زدن هنگام کار با رایانه؛ یادمان باشد که هر فرد به طور طبیعی هر 3 الی 4 ثانیه پلک می‌زند، گاهی افراد هنگام کار هر 15 تا 20 ثانیه پلک می‌زنند که این موضوع منجر به التهاب چشم و تداوم شکایات آنها می‌شود.
لازم به ذکر است که پلک زدن نیز بایستی کامل باشد یعنی پلک بالا و پایین به هم برسند.
ج ) دوری از جریان مستقیم باد
د ) در افرادی که در شب با چشم نیمه باز می خوابند، استفاده از عینک های حافظ رطوبت ( مانند عینک شنا ) کمک کننده است.
درمان طبی
درمان طبی این بیماری بسته به نظر چشم پزشک، به شرح زیر است:
