Corneal Refractive Therapy یا Orthokeratology درمانی غیر جراحی است که از طریق تغییر شکل موقتی قرنیه، نزدیک بینی را اصلاح می کند. تغییر شکل قرنیه سبب می شود نور بهتر بر روی شبکیه متمرکز شده و تصویر بهتری ایجاد شود (بطور کلی تمامی روش های اصلاح عیوب انکساری از عینک و کنتاکت لنز تا لیزیک همین کار را می کنند). در این روش با استفاده از یک نوع کنتاکت لنز سخت که نسبت به اکسیژن نفوذ پذیر است (Rigid Gas Permeable Contact Lens) نزدیک بینی از طریق تغییر انحنای قرنیه و کاهش تحدب آن اصلاح می شود. تفاوت عمده این روش با روش های جراحی اصلاح عیوب انکساری نظیر لیزیک این است که روش های جراحی دائمی هستند ولی در این روش در صورت عدم استفاده از لنز، شکل قرنیه پس از سه روز به حالت اولیه باز می گردد.
هر چند ایده کلی Orthokeratology از چهل سال قبل هم وجود داشته و درمانهایی هم با استفاده از این روش صورت می گرفته ولی پیشرفت های اخیر در تکنولوژی کنتاکت لنز های ویژه سبب شد تا در سال 2002 سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) لنز های CRT ساخته شده توسط شرکت Paragon را برای استفاده در طول شب مورد تأیید قرار دهد. این لنز اولین لنزی است که توسط FDA برای استفاده در طول شب و هنگام خواب مورد تأیید قرار می گیرد. این لنزها در طول شب شکل قرنیه را اصلاح کرده و بیمار می تواند در طول روز بدون نیاز به لنز یا عینک دید خوبی داشته باشد. این لنز ها در ایران بنام "لنزهای شارژی" معروف شده اند.
تفاوت CRT و Ortho-k
در هر دو روش از لنزهای سخت دارای نفوذ پذیری نسبت به اکسیژن (Rigid Gas Permeable Lenses) استفاده می شود. تفاوت دو روش این است که اولا CRT برای استفاده در طول شب توسط FDA تأیید شده است. ثانیاً لنز های CRT تنها توسط شرکت Paragon تولد می شوند حال آنکه لنز های Ortho-k توسط شرکت های مختلف ساخته می شوند.
این لنزها برای چه بیمارانی مفیدند؟
این لنز ها برای تمامی سنین قابل استفاده اند. FDA استفاده از لنز های CRT را برای بیماران مبتلا به نزدیک بینی تا حداکثر 6 دیوپتر و حداکثر 1.75 آستیگمات مجاز دانسته است. بسیاری از پزشکان برای اصلاح نزدیک بینی، دوربینی و آستیگاتیسم از لیزیک یا لیزر استفاده می کنند و با این روش مخالف هستند ولی تعداد معدودی هم که با این روش موافقند معتقدند بهترین کاندید ها برای این درمان بیماران مبتلا به نزدیک بینی خفیف (حدود 4 دیوپتر یا کمتر) هستند.
لنزها چگونه تجویز می شوند؟
چشم پزشک ابتدا انحنا و پستی و بلندی ها قرنیه را با استفاده از توپوگرافی قرنیه مشخص می کند. بر اساس نقشه توپوگرافی قرنیه، لنز مناسب تجویز می شود. گاهی لازم است لنز های مختلفی آزمایش شوند تا نهایتا لنز مناسب بدست آید.
اصلاح دید چه مدت طول می کشد؟
شماره چشم بیمار معمولا ظرف 2 هفته یا کمتر 2 تا 3 دیوپتر کاهش می یابد. پس از این مدت بیمار باید لنز را در طول شب و یا ساعاتی از روز استفاده کند تا اصلاح ایجاد شده پایدار بماند. در صورتیکه بیمار استفاده از لنز را متوقف کند قرنیه بیمار بتدریج به شکل اولیه بازگشته و دید بیمار به وضعیت قبل از درمان باز می گردد. بیمار ممکن است در آغاز تغییر شکل قرنیه با عوارضی نظیر هاله بینی مواجه شود که ممکن است هیچگاه در طول درمان کاملا برطرف نشود. در مورد این لنز هم مثل لیزیک کسانیکه مردمک های گشادتری دارند بیشتر دچار این عوارض خواهند شد.
لیزیک یا CRT؟
اگر هدف بیمار راحت شدن از عینک و لنز در طول روز بوده و البته شرایط استفاده از این لنز را نیز داشته باشد استفاده از CRT مناسب است. ولی اگر بیمار بخواهد بکلی از عینک و لنز استفاده نکند باید از روش های جراحی نظیر لیزیک استفاده کند. هر چند اگر بیمار پس از استفاده از لنز تصمیم به جراحی بگیرد ممکن است مجبور باشد چندین ما استفاده از لنز را قطع کند تا قرنیه شکل طبیعی خود را باز یابد و سپس اقدام به جراحی کند.
